با کشيدگيِ آرشه‌اي به درازاي ِ ديوار ِ چين
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــ مي ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــ ر ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ سي ـــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از آيه‌هاي ويلـُن
****
مقدس‌ترين نت‌، قدم‌هاي توست ـ گام‌هاي ماژورـ
براي‌ات
صليب
مي‌زنم
زير ِ آواز
و همه‌ي قسم هايي که خورده‌ام
و همه‌ي دروغ‌هايي كه نگفته‌ام
اين که: دوست‌ات ندارم
يا
نمي‌خاهم ببينم‌ات
****
پرتاب مي‌شوم ابتداي سمفوني
تماشاچي‌ها دست مي‌زنند
به تابلويي که موناليزا، لب‌خندت را دزديده
ـ وگرنه نمي‌کشتم‌شان ـ
جيغ
مي‌کشد
موهاي‌ات را بتهوفن
روي صفحه‌ي گرامافون
ناپلئون لشکرکشي مي‌کند
و آخرين حرکت ِ آرشه‌، ماشه را مي‌کشد رومَن گاري
فيلم در سکانس بيست و ششم تکرار مي‌شود
ماه به تلخي ته ِ فنجان ِ قهوه بوي تند ِ ادکلن دارد
عطرِ لباس‌خابِ خدمت‌كارِ خانه‌ي فِرمي‌ير
صداي خيسي و چند جيغ ِ پياپي
دستمال قرمز
را تکان مي‌دهد
ماتادور
تا سکانس قبل‌، زمزمه مي‌شود
در ميدان ِ سوارکاري
به تاخت
تا تخت ِ جمشيد
چاپار مرگ‌ام را از خاب‌هاي تو خبر مي‌دهد
ـ تب‌خال ِ گوشه‌ي لب‌ات را
دست نزن! ـ
****
گريه نکن با تو ام
گفته بودم: ريشه‌هاي آسمان ، دست ِ توست
ورق بزن
[کتاب مقدس ـ سوره‌هاي مينور ـ آيه‌هاي آواز]
اقرأ
که تا بکـ ـ ــارتِ آرشه
چينيِ دامن‌ات را نشکسته
براي‌ام برقص
روي موج‌هاي دانوبِ انزلي
نازل مي‌شود
آيه‌هاي خداحافظي
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ دو ـــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ رــــــــــــــــــــــــ
مي‌شوم.